Ikonka Matki Boskiej Ostrobramskiej, mosiądz, emalia na metalu, Polska, XIX w.
Jan Baptysta Lambrechts (1680 – po 1731), Scena rodzajowa w karczmie, olej na desce, ok. poł. XVIII w.
Kameralny obraz olejny na desce przypisywany Janowi Baptyście Lambrechtsowi, czołowemu malarzowi scen rodzajowych XVIII-wiecznej Flandrii. Kompozycja ukazuje parę w karczemnym wnętrzu: kobieta zwraca się do mężczyzny z wyrzutem, ten odwraca wzrok, trzymając dzban i szklanicę. Scena aluzyjnie nawiązuje do codziennych napięć domowych i problemu nadużywania alkoholu. Obraz wyróżnia się realistyczną obserwacją społeczną, grą światła i charakterystycznymi detalami dla artysty jak talerz z małżami i biała chusta. Tematyka i styl doskonale wpisują się w popularny w Flandrii nurt moralizatorskiego malarstwa mieszczańskiego.
Jan Baptysta Lambrechts (1680 – po 1731), Scena rodzajowa w karczmie, olej na desce, ok. poł. XVIII w.
Kameralna scena rodzajowa, przypisywana flamandzkiemu malarzowi Janowi Baptyście Lambrechtsowi. Centrum przedstawienia tworzą trzy postacie: kobieta w czerwonej spódnicy i zielonym kaftanie z charakterystyczną białą chustą na szyi, mężczyzna w czerwonej czapce i kobieta stojąca z tyłu, która uczestniczy w rozmowie. Obok stoi zastawiony stół, przykryty barwną tkaniną, na którym nie mogło zabraknąć białej chusty - znaku rozpoznawczego scen karczmianych autorstwa Lambrechtsa. Gestykulujący mężczyzna zwraca się do kobiety, która, z kieliszkiem w ręku, spokojnie patrzy na widza. Na ramionach ma białą chustę wiązaną na piersiach: element charakterystyczny dla malarstwa Lambrechtsa, obecny niemal we wszystkich jego przedstawieniach kobiet.
Obraz zdradza cechy dobrego warsztatu malarskiego jak sprawnie opracowane światłocienie, sposób przedstawienia detali tkanin i zastawy stołowej poświadczają dojrzałość warsztatową artysty. Kompozycja jest statyczna, lecz pełna subtelnych napięć emocjonalnych.
Kapitel z dekoracją figuralną, piaskowiec, Francja, XII–XIV w.
Kamienny kapitel o cylindrycznym kształcie, ozdobiony rzeźbionymi przedstawieniami męskich twarzy z wąsami oraz nagich kobiecych postaci. Górna krawędź udekorowana pasem ornamentów. Wnętrze głęboko wyżłobione. Powierzchnia obiektu nosi wyraźne ślady użytkowania – widoczne są osady i pozostałości wosku. Styl rzeźby nawiązuje do architektury romańskiej lub wczesnogotyckiej.
Kaplerz z Matką Boską Częstochowską i Orłem, Polska, XIX w.
Unikatowy, XIX-wieczny kaplerz (medalik zawieszany) o dużym formacie, przedstawiający wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej z Dzieciątkiem Jezus. Front zdobiony jest rytowanym przedstawieniem ikony z ręcznie polichromowanymi twarzami, szatami i aureolami. W otoku napis łaciński: “TERRIBILIS UT CASTRORUM ACIES ORDINATA” cytat z Pieśni nad Pieśniami, odczytywany jako symbol siły Maryi jako Opiekunki i Królowej.
Na odwrocie umieszczono klasycznego orła z koroną, herbem i rozpostartymi skrzydłami, typowy dla ikonografii Królestwa Polskiego oraz wstęgę z napisem: “REGINA POLONIAE – MISERERE MEI” (Królowa Polski – zmiłuj się nade mną).Kaplerz wykonany z jednolitej, srebrzonej blachy (mosiądz lub alpaka), z uchwytem do zawieszenia. Wyrób o silnym ładunku symbolicznym, popularny zwłaszcza w okresach zaborów i narodowych pielgrzymek do Jasnej Góry.
Karol Juliusz Minter (1812 – 1892), Szkatuła z pokrywą w formie płyty nagrobnej króla Stefana Batorego, cyna
Cynowa szkatułka, tzw. „serwantkowa”, w formie grobowca króla Stefana Batorego. Korpus z wypukłymi bokami, zdobiony imitacjami okuć, wsparty na lwich łapach. Na wieku przedstawiony został model płaskorzeźby z nagrobka Stefana Batorego, znajdującego się w Kaplicy Mariackiej na Wawelu. Król pokazany został w pozycji półleżącej z berłem i jabłkiem, odziany w zbroję i płaszcz koronacyjny.
Szkatuła zaprojektowana przez Wojciecha Święckiego i Kazimierza Stronczyńskiego, wykonana ok. 1857 r. w warszawskiej fabryce odlewów artystycznych Karola Mintera.
Klamra do pasa przeworskiego, srebro złocone, Polska, XVII w.
Klamra była elementem zapięcia pasa przeworskiego, który stanowił część reprezentacyjnego stroju polskiej szlachty. Została wykonana w XVII w., kiedy pasy przeworskie zyskiwały na popularności. Wykuto ją ze srebra, a miejscami zachowały się ślady dawnego złocenia.
Centralną część klamry wypełnia scenka figuralna: stojąca postać kobieca pomiędzy kolumnami, po obu stronach dwie siedzące kobiety. Nad nimi widoczne są łabędzie z szyjami skierowanymi ku postaci centralnej. Wokół scenki, na ukośnych, bocznych ściankach klamry wyryto geometryczny wzór, tworzący dekoracyjne obramienie. Przy krawędziach widoczne są główki nitów. Z boku znajduje się odlewana ażurowa aplikacja, tzw. “języczek”.
Klamra do pasa przeworskiego, srebro, Polska, XVII w.
Klamra jest elementem zapięcia pasa przeworskiego, została wykonana ze srebra i pochodzi z XVII wieku. Pasy przeworskie stanowiły element reprezentacyjnego stroju polskiej szlachty, dlatego klamry zdobiono efektownymi scenami i bogatym ornamentem. Jest to większy, masywny egzemplarz, raczej przeznaczony dla mężczyzny. Centralną część klamry wypełnia scenka figuralna na której ukazano mężczyznę trzymającego berło lub pochodnię, przedstawionego między dwoma stojącymi gryfami. Przestrzenie między postaciami wypełniają pojedyncze zawijasy i kwiaty typowe dla barokowej stylistyki. Na skośnych ściankach klamry umieszczono rytowany, geometryczny wzór. Przy brzegach scenki widoczne są główki nitów mocujących, a z boku klamry znajduje się odlewana ażurowa aplikacja, tzw. “języczek”.
Kroczący lew, srebro złocone, Europa Zachodnia, XVII-XVIII w.
Mała, realistycznie odwzorowana figurka lwa o wyraźnym detalu pyska i grzywy, wykonana ze srebra, częściowo złocona ogniowo. Osadzona na lekko wygiętym, dekorowanym florystycznie cokole. Widoczne ślady pracy ręcznej – cyzelowanie i rytowanie. Prawdopodobnie fragment większego obiektu – relikwiarza, szkatułki ceremonialnej lub bramy procesyjnej.