Singa Barong, drewno polichromowane, Indonezja, XIX w.
Efektowna rzeźba z drewna polichromowanego, przedstawiająca Singa Barong – mitycznego skrzydlatego lwa, znanego z tradycji balijskiej i jawajskiej. Stwór ukazany został w pozycji czuwającej, siedzący na ozdobnej podstawie z otwartą paszczą i wyszczerzonymi zębami. Wyglądu postaci dopełniają charakterystyczne, wyłupiaste oczy, zawinięty ogon i rozłożysta grzywa. Jego ciało pokrywają motywy liniowe przypominające tatuaże, pierś zdobi szeroki naszyjnik, a przednie łapy - bransolety. Obiekt pełnił zapewne funkcję ochronną – jako strażnik świątyni lub ceremonialny element architektoniczny.
Skarbonka w formie czaszki, drewno, żelazo, Europa Środkowa (Niemcy?), XVIII w.
Unikatowa skarbonka wykonana z rzeźbionego drewna w formie realistycznie przedstawionej czaszki ludzkiej. Na sklepieniu wyrzeźbiony został krzyż łaciński z fleuronami na zakończeniu ramion. Ramiona krzyża wypełniają poziome żeberka. W dolne ramię wkomponowany został otwór do wrzucania monet. Na wysokości zakończenia górnego ramienia znajduje się ruchomy uchwyt z kutego żelaza. W części potylicznej umieszczono klapkę, zamykaną na kołek, osadzoną na pojedynczym, masywnym zawiasie. Czaszka pokryta jest ciemno brunatną substancją pochodzenia organicznego.
Średniowieczna figura szachowa (goniec), kość, Skandynawia (?), XII w.
Fragment średniowiecznej figurki z kości długiej nieokreślonego zwierzęcia (zapewne ssaka lądowego) w formie półplastycznej postaci ludzkiej. Dosyć szczegółowo przedstawiona została głowa nakryta mitrą. Na piersiach umieszczono relief, spiczasto zakończony ku dołowi, który można interpretować jako wyobrażenie ozdobnego pasa stanowiącego obszycie ornatu. Dolna część korpusu (zachowana częściowo) była zapewne w całości nieornamentowana - gładka. Z tyłu figurki kość mocno przekształcona: krawędzie zaokrąglone, struktura gąbczasta zachowana szczątkowo.
Figurka umieszczona w ekspozytorze z plexi na podstawie stanowiącej rekonstrukcję jej części dolnej.
Stanisław Dębicki (1866 – 1924), Portret myśliwego z dubeltówką, akwarela na papierze
Portret eleganckiego myśliwego. Na tym niesłychanie realistycznym i misternie wykonanym obrazie widnieje pewny siebie mężczyzna w średnim wieku, ukazany z prawego półprofilu. Ubrany jest on w jasnoszary strój myśliwski, kapelusz i czarne rękawiczki, w lewej ręce trzyma lufę dubeltówki. Sygnowany w prawym dolnym rogu: St Dębicki
Wykonany techniką akwareli na papierze. Barwy stonowane. Dominują szarości, beże, zielenie i błękity
Stanisław Gibiński (1882–1971), Scena zimowa „W drodze do kościoła”, akwarela i gwasz na tekturze, Polska, ok. 1930–1940
Obraz autorstwa Stanisława Gibińskiego (1882–1971), przedstawiający zimowy pejzaż z drewnianym kościołem i ludźmi idącymi na nabożeństwo. Kompozycja o charakterze realistyczno-ludowym, utrzymana w stonowanej palecie chłodnych barw, ukazuje typowy dla artysty motyw sakralny osadzony w codziennym życiu wsi.
Praca wykonana techniką akwareli i gwaszu na tekturze, z wyczuciem światła i przestrzeni. Widoczna sygnatura autora w dolnym prawym rogu. Oryginalna, profilowana rama z elementami złoconymi.
Gibiński należał do grona artystów dokumentujących polski krajobraz i religijność pierwszej połowy XX wieku. Charakterystyczne dla Gibińskiego subtelne przejścia tonalne i ciepła kolorystyka sprawiają, że jego zimowe pejzaże wprowadzają do wnętrz spokój i harmonię.
Święty Antoni z Dzieciątkiem Jezus, drzeworyt na papierze czerpanym, Polska, XVIII/XIX w.
Oryginalny ludowy drzeworyt dewocyjny z końca XVIII lub początku XIX wieku, przedstawiający św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Postać ujęta frontalnie, z dużą czerwienią szaty, trzymająca Dzieciątko oraz kwiaty (lilie – symbol czystości). Ujęcie otoczone dekoracyjną ramką liściastą, z napisem u dołu “OSANTONIEGOCUDOIOR”. Oprawiony.
Święty Jan Ewangelista, drewniana rzeźba, ok. 1500
Pełnoplastyczna rzeźba przedstawiająca św. Jana Ewangelistę, wykonana z drewna, datowana na około 1500 rok. Postać ukazana w kontrapoście, z lekko pochyloną głową i splecionymi dłońmi trzymającymi księgę – atrybut Ewangelisty. Rzeźba zachowana w pierwotnej polichromii, o widocznej strukturze warstw pigmentowych i naturalnym spękaniu drewna.
Dzieło mogło stanowić część ołtarza skrzydłowego (retabulum), najprawdopodobniej w grupie Ukrzyżowania.
Dzieło mogło stanowić część ołtarza skrzydłowego (retabulum), najprawdopodobniej w grupie Ukrzyżowania.
Balsamarium, terakota, Starożytny Rzym, ok. I–II w. po Chr.
Autentyczne balsamarium (unguentarium) rzymskie z I–II wieku po Chr., wykonane z gliny przy użyciu koła garncarskiego. Naczynie o charakterystycznej formie – z pękatym brzuścem, smukłą szyjką i szerokim, kryzowatym wylewem, służyło do przechowywania płynnych wonności i pachnideł toaletowych. Często stanowiło ono element wyposażenia zmarłych. Dawniej uważano, że balsamaria służyły do zbierania łez żałobników podczas ceremonii pogrzebowej - stąd błędna nazwa lacrimatorium (od lacrima – łza).
Kyliks (naczynie do picia wina), ceramika, Starożytna Grecja, ok. poł. IV w. przed Chr.
Grecki kyliks wykonany najprawdopodobniej na terenie Apulii, datowany na czasy ok. połowy IV w. przed Chr. Klasyczny przykład ceramiki użytkowej - kielicha służącego do picia wina. Naczynie zachowane w bardzo dobrym stanie, bez pęknięć i ubytków konstrukcyjnych, z widocznymi śladami upływu czasu, ubytki warstwy firnisu i wapienny osad wewnątrz. Znaleziony na południu Francji.